W podeszłym wieku nastrój bywa nie tyle zmienny, co często ma tendencję do pogarszania się. W konsekwencji depresja u osób starszych jest dosyć powszechnym zjawiskiem, choć bynajmniej nie należy traktować jej jako obowiązującej normy. Najbardziej narażeni na zachorowanie są ludzie, którzy w przeszłości już zmagali się z depresją oraz osoby samotne. W podeszłym wieku coraz więcej myśli się o przemijaniu, a schorzenia tego okresu życia pogarszają nastrój. Za rozwój depresji w znacznym stopniu odpowiedzialne mogą być również przyjmowane leki. Wielu seniorów bierze je w sporych ilościach, niekoniecznie zgodnie z zaleceniami lekarzy i adekwatnie do swojego stanu zdrowia. Depresja u osób starszych – Specyfika depresji seniora przede wszystkim odnosi się do późnego etapu życia, kiedy na porządku dziennym jest osłabienie wielu funkcji organizmu. Zmiany dotyczą zarówno sfery fizycznej, jak i psychicznej. Człowiek funkcjonuje mniej sprawnie, co też generuje stres i przekłada się na obniżony nastrój. Wiele trudności w przypadku osób starszych nastręcza już samo zdiagnozowanie depresji. Ogólnie jest to choroba trudna do wyłapania, ale w przypadku seniorów często bywa maskowana przez inne, typowe dla ich wieku problemy zdrowotne. Należy do nich chociażby otępienie czy większe przygnębienie wynikające z poczucia osamotnienia. Ludzie starsi zmagają się z wieloma wyzwaniami, jak chociażby odejście małżonka czy bliskich przyjaciół. Wydaje im się, że śmierć otacza ich dookoła. Wynikającego z takiego przekonania przygnębienie może nasilić objawy depresyjne. Zwiększone ryzyko zachorowania na depresję u osób starszych wiąże się też z wyższym wskaźnikiem zachorowalności na liczne choroby. Najczęściej depresja dotyka jednak osób samotnych, choć akurat wyalienowanie jednostki może być też jednym z objawów tej choroby. Stany depresyjne mogą nasilać się już w okolicach sześćdziesiątego piątego roku życia, jednak po osiemdziesiątce drastycznie wzrastają statystyki prób samobójczych osób chorych na depresję.
