Tak jak przestępca ma swoje konto osobiste w postaci kartoteki policyjnej, tak każdy wierzący w Boga ma sumienie. Konto osobiste katolika jest szczególnie narażone na grzech i przewinienia wobec Boga i drugiego człowieka. Istnieje wiele rodzajów sumienia. Najpowszechniejsze jest sumienie szerokie. Człowiek o takim sumieniu wielu złych uczynków nie rozpoznaje jako grzech. Skala zła, którą ma w sobie, jest bardzo rozciągnięta. Sumienie fałszywe z kolei jest jedną z skrajności. Charakteryzuje on ludzi o wypaczonych wartościach i poglądach nawet w najbardziej trywialnych kwestiach. Człowiek o sumieniu fałszywym uznaje bowiem dobro za zło i zło za dobro. Jest on jednak o tym mocno przekonany, i ciężko zmienić jego myślenie. Sumienie skrupulatne powoduje przewrażliwienie na punkcie grzechu. Osoba taka zbyt mocno trzaskając drzwiami w Kościele od razu podąży do spowiedzi, bo wytłumaczy sobie ów czyn za przeszkadzanie innym w modlitwie. Istnieje również sumienie przytępione, które pojawia się wtedy, gdy grzech staje się czymś normalnym, nie budzącym wstydu. Oprócz tego najbardziej prawidłowe z nich wszystkich jest sumienie prawdziwe, które rozpoznaje dobro tam, gdzie ono jest, a zło powoduje w jego duszy poczucie wstydu. Tak więc warto dbać o nasze konto osobiste.
